Edicioni i 12-të i Festivalit FemArt
Në kohën kur bota shënon vuajtje të njëpasnjëshme, thirrja MOTËRZIM në kohë lufte është domosdoshmëri për të siguruar PAQE.
Baza e feminizmit është motërzimi. Motërzimi në kohë lufte na bën fitimtarë, kurse në kohë paqe na siguron progres. Ajo i shpërbën kufijtë e racës, kombësisë, fesë dhe ideologjisë. Është një lidhje e krijuar në ndjeshmëri, e ushqyer nga empatia dhe e forcuar përmes veprimit kolektiv. Motërzimi na mundëson ta shohim veten të reflektuar në betejat e të tjerëve, të njohim humanizmin e tyre si tonin dhe të solidarizohemi në kërkim të drejtësisë dhe dinjitetit.
ARTISTET DHE AKTIVISTET
Nataša Živković është një artiste e gjithanshme, krijuese në fusha të ndryshme të arteve performative, nga vallëzimi bashkëkohor, teatri, deri te performanca. Pasi përfundoi shkollën e baletit, ajo iu përkushtua vallëzimit bashkëkohor dhe bashkëpunoi me një sërë koreografësh. Pavarësisht se është diplomuar në letërsi krahasuese dhe frëngjisht, sot ajo punon si kërcimtare, aktore, koreografe dhe mentore e pavarur. Kohët e fundit, ajo ka qenë aktive në teatër, si në teatrot kombëtare ashtu edhe në produksionet e pavarura.
Živković ka marrë pjesë në projekte të Via Negativa që nga viti 2006. Debutimi i saj si autore, First Love’s Second Chance (Getting Over Heintje), dhe arritjet e saj në vallëzim dhe teatër çuan në marrjen e Çmimit të Artë në vitin 2009. Vepra e saj e fundit si autore, e titulluar For Father’s Sake (Via Negativa/City of Women, 2014), i dedikohet babait të saj. Në vitet 2014/2015 ajo punoi në Zavod Bunker si mentore artistike dhe e lëvizjes, duke bashkëpunuar me disa shkolla fillore në Slloveni. Në vitin 2016 ajo ishte bashkëautore dhe performoi në If You’re Happy (Bunker), In the Back of Time (Teatri i Kukullave në Lubjanë) dhe Just in appearance sometimes as everyone else (Emanat). Ajo ishte pjesë e zhvillimit të veprës Moved by voice (Emanat) me koreografen/muzikanten Irena Tomažin në vitin 2017.
Që nga viti 2012, ajo është aktive si regjisore dhe autore e projekteve (They Live, Consequences, Hopelessness, Freedom: the Most Expensive Capitalist Word, Lonely Planet), dhe gjithashtu performon në shfaqjet e saj. Ajo ka fituar shumë çmime të rëndësishme, përfshirë çmimin "Borislav Mihajlović Mihiz" për dramaturgji dhe çmimin Sterija për dramën më të mirë bashkëkohore për Orange Peel dhe “The Last Little Girls”. Ajo jeton dhe punon në Beograd dhe Beçiçi. Dëshira e saj është apokalipsi.
E lindur në Luanda dhe e rritur në Portugali dhe Francë, Lúcia filloi udhëtimin e saj muzikor me grupin brazilian Som Brasil, duke kaluar nga vokaliste mbështetëse në këngëtare kryesore.
Ajo nisi karrierën e saj solo në vitin 2008, duke lansuar EP-në e saj të parë në 2011 dhe më pas duke bashkëpunuar me bassistin Edouard Heilbronn në albumin e vlerësuar Kuzola (2016), që eksploroi rrënjët dhe identitetin e saj. Albumi i saj i tretë, Pwanga, i realizuar në Paris, është një përzierje afrikane dhe braziliane, të pasuruara me kontributet e artistëve të njohur si Chico César dhe Anna Tréa.
Muzika e Lúcia-s mbetet një ndërthurje e gjallë e ritmeve dhe melodive, që pasqyron kërkimin e saj për esencën dhe lidhjen.
David Gutiérrez është nominuar për Çmimet Max, si “Artist Mashkull i Vitit” dhe “Koreograf i Vitit” për "Flamenco Reborn", përveç kësaj ai është nderuar me Çmimin e Arteve Performuese nga Federata Andaluziane e Komuniteteve të Katalonjës. Ai është gjithashtu artist nderi i Teatrit të Madh Foshan (Kinë) dhe ka marrë “Çmimin Corona” nga Qeveria e Katalonjës, duke i njohur përpjekjet e tij të mëdha për promovimin e artit flamenco në mbarë botën. Si drejtor dhe koreograf i Barcelona Flamenco Ballet, David Gutiérrez është bërë një nga referencat kryesore të flamenkos bashkëkohore.
Camarda ka marrë pjesë si performuese në 12 filma ndërkombëtarë dhe ka punuar me regjisorë si Hélène Cattet dhe Bruno Forzan, Clara van Gool, Pol Cruchten dhe Chantal Akerman. Që nga viti 2016, ajo drejton shfaqjen e saj, MOVE, për arte.tv—një seri që eksploron traditat dhe praktikat e vallëzimit nga e gjithë bota. Projekti ka provuar të jetë një sukses i rëndësishëm dhe të vazhdueshëm, me sezone të reja së fundmi të nënshkruara dhe të planifikuara, duke përfshirë episode mbi Capoeira-n në Brazil dhe forma të tjera popullore të vallëzimit.
Që nga viti 2016, Sylvia gjithashtu i kushtohet mbështetjes së individëve të rinj të papunë dhe personave me aftësi të kufizuara. Ajo bashkëpunon rregullisht me Fondacionin EME të Philharmonie de Luxembourg dhe jep mësime për projektin Act!, të zhvilluar dhe drejtuar nga Fundamental.
Ajo themeloi FEMART-in, festivalin më të madh feminist në Ballkan, duke përdorur teatrin si mjet për të avokuar për barazi gjinore dhe të drejtat e njeriut. Si përfituese e bursës Chevening, ajo përfundoi studimet master për Regji Teatri në LAMDA, Londër, dhe krijimet e saj më të fundit janë shfaqjet “Revoltë. Ajo Tha. Revoltohu Sërish” dhe "Elektra."
Përveç punës së saj si regjisore, Schmid dha mësim në Gestaltungsschule Farbmühle dhe HSA në Lucernë, duke ndarë ekspertizën e saj me brezat e ardhshëm të tregimtarëve. Veprat e saj të njohura përfshijnë dokumentarët "GROUNDSPEED - EIN FILM ÜBER DAS HIN UND HER" (2001), "LOST IN LIBERIA" (2007) dhe filmin e saj të fundit "TRAINED TO SEE – THREE WOMEN AND THE WAR" (2022), i cili u përzgjodh për Festivalin e Filmit në Solothurn.
Duke avancuar në studimet e saj, Géraldine zgjeroi repertorin e saj krijues drejt fiksionit. Për diplomën e saj të masterit, ajo shkroi dhe drejtoi “Papa Zaza” (2019-2020), një narrativë thellësisht personale që eksploron dhimbjen e humbjes përmes syve të një fëmije. Sot, puna e saj vazhdon të sfumojë kufijtë midis dokumentarit dhe fiksionit, duke kombinuar tregime intime me tema më të gjera shoqërore. Kjo qasje është e dukshme në filmin e saj të parë profesional, “Messages Personnels”, një himn prekës për dashurinë dhe solidaritetin mes grave, i vendosur në sfondin e Brukselit me shi.
Girard fitoi njohje të konsiderueshme për filmin e saj të shkurtër të vitit 2018, "Një Motër" (Une sœur), i cili u nominua për çmimin Oscar për Filmin më të Mirë të Shkurtër në Ceremoninë e Çmimeve të 92-ta të Akademisë në vitin 2020. Para këtij suksesi, ajo realizoi filmat e shkurtër "Përbindësh" (Monstre) në vitin 2014 dhe "Shpella" (Caverne) në vitin 2017, të cilët kontribuan në ndërtimin e reputacionit të saj si regjisore me zë të veçantë.
Në vitin 2023, Girard debutoi me filmin e saj të parë artistik, "Gjatë Natës" (Quitter la nuit), i cili u shfaq për herë të parë në edicionin e 80-të të Festivalit Ndërkombëtar të Filmit në Venecia. Filmi u prit shumë mirë dhe Girard fitoi Çmimin e Publikut në programin Giornate degli Autori, duke e forcuar statusin e saj si një regjisore e talentuar me një të ardhme premtuese në industri.
Gjatë pesë viteve të fundit, Stærmose ka punuar në skenë ndërkombëtare si kryeregjisore në seri dramash për HBO-në, “Starz” e “Netflix”. Filmi i saj i gjatë më i ri, “Camino”, e pati premierën si Film Përmbyllës në GIFF (2023) dhe u shfaq në kinema të përzgjedhura e në platformën “Viaplay” në prill të vitit 2023. AFTERWAR është projekt me pasion që shtrihet në 15 vjet.
I lindur në Rodos, Greqi, në një familje muzikantësh, Ziarkas formoi disa grupe rok gjatë adoleshencës dhe filloi të eksperimentonte me xhaz dhe duke improvizuar që në moshë të re. Ai u transferua në Londër në vitin 2011, ku studioi në departamentin e xhazit në Universitetin Middlesex dhe që atëherë ka qenë aktiv në skenën muzikore. Bashkëpunimet dhe projektet e rëndësishme përfshijnë Theon Cross, Chelsea Carmichael, Steam Down, Greg Saucier (Deerhoof), Tyrone Isaac-Stuart, Nubya Garcia dhe James Priestley (Secret Sundaze).
Ngjarjet
A mund të imagjinojmë forma të reja për t’i thyer këto pabarazi? A mundet teatri të bëhet një hapësirë për luftë sindikale dhe greva kundër seksizmit dhe shfrytëzimit?
Pavarësisht kalimit të kohës, mesazhi i Carmen-it për liri dhe guxim mbetet po aq i rëndësishëm në një botë ku gratë ende luftojnë për të drejtat e tyre. Carmen është arketipi i një gruaje që përballet me një botë të dominuar nga burrat, të dhunshme dhe armiqësore.
Hyni në një udhëtim të fuqishëm ku kapitulli i fundit i jetës rikonceptohet përmes lëvizjes. Sylvia Camarda tejkalon kufijtë e jetës dhe vdekjes përmes performancës së saj "In Memoriam", duke kapur bukurinë dhe kompleksitetin e transformimit njerëzor.
Kjo është më shumë se një vallëzim—është një përvojë gjithëpërfshirëse që fton në reflektim mbi esencën e ekzistencës, ku çdo hap tregon një histori shprese, qëndrese dhe rigjenerimi.
Në një skenografi mahnitëse post-apokaliptike nga Grace Rumsey, bëhuni dëshmitarë të shembjes së normave të vjetra dhe krijimit të mundësive të reja. Është koha të pyesim, sfidojmë dhe të revoltohemi. A jeni gati?
Pas shfaqjeve, lidhuni me artiste dhe aktiviste në një pritje speciale të organizuar nga Ambasada Gjermane – një mundësi për të reflektuar mbi filmat dhe për të shkëmbyer njohuri.
Mos e humbisni këtë ditë kinemaje që do të emocionojë, frymëzojë dhe sfidojë perspektivat tuaja!
"Gërshetat" nuk është thjesht një koncert; është një narrativë e fuqishme që nderon të kaluarën ndërsa adreson sfidat e sotme. Përmes zërit magjepsës të Vjollcës dhe teksteve prekëse, ndjeni pulsimin e historisë dhe shpirtin e shpresës.
Ky diskutim gjithashtu do të shënojë publikimin e Manualit për Qasjen e Personave të Verbër dhe me Shikim të Dobësuar në Ngjarje Kulturore, duke theksuar angazhimin tonë për të promovuar përfshirjen në art.
Ky panel është për të thyer barrierat, ndërtuar solidaritetin dhe përdorur poezinë si një mjet për fuqizim dhe ndryshim. Paneli do të përfshijë Brikena Ceraja Beka, Gili Hoxhaj, Ilire Zajmi, Shqipe Malushi dhe Xhejlane Tërbunja, me moderatore Naime Beqiraj.
Nuk është thjesht një kthim prapa—është një homazh për guximin kolektiv, qëndrueshmërinë dhe shpirtin e pashuar të kreativitetit. Le të bashkohemi për të festuar këtë arritje dhe ndikimin e përhershëm të artit feminist!
Do të dëgjojmë gjithashtu panelistet frymëzuese si Ivana Bilić, Igballe Rogova, Sibel Halimi dhe Zana Hoxha, të cilat do të ndajnë mendimet e tyre mbi rrugëtimin dhe të ardhmen e artit dhe aktivizmit feminist.