Nga: Shqipe Malushi
Natën e 25 shtatorit 2024, Festivali FemArt 12 në Prishtinë u hap me një performancë që la audiencën pa frymë. Baleti i famshëm Flamenco i Barcelonës solli në jetë një nga operat më të njohura ndonjëherë të shkruara — “Carmen” — në një mënyrë që tejkaloi tregimin tradicional. E mbajtur në Klan Arena, ky interpretim i jashtëzakonshëm i kryeveprës së Georges Bizet mahniti më shumë se 500 të pranishëm, të cilët mbushën vendet e tyre, të etur për të parë një përzierje magjepsëse të operës dhe flamencos.
“Carmen”, historia e një gruaje të pavarur dhe të vendosur, është një eksplorim pasionant i dashurisë, xhelozisë dhe obsesionit. Partitura ikonike e Bizet jehonte nëpër arenë, nga tingujt joshës të Habanera tek fanfarat triumfuese të Këngës së Toreadorit. Megjithatë, magjia e kësaj performance të veçantë qëndronte në transformimin e saj nëpërmjet flamencos.
Vallëzimi si Tregim
Interpretimi i Baletit Flamenco të Barcelonës i Carmen ishte një udhëtim emocional, i shprehur jo vetëm përmes muzikës, por edhe përmes gjuhës së fuqishme të vallëzimit. Çdo balerin tregonte historinë e tij — të dashurisë, dëshirës, zhgënjimit dhe hakmarrjes — pa thënë asnjë fjalë. Trupat e tyre flisnin një gjuhë universale, që rezononte me çdo person në sallë.
Në krye të këtij udhëtimi ishte Drejtori dhe Balerini David Gutiérrez Molina, energjia e të cilit përvëluese dhe e papërmbajtshme i dha jetë çdo lëvizjeje. Hapat e tij jehuan në skenë, duke krijuar një kulminacion emocional që la audiencën të qëndronte në këmbë e mahnitur. Forma e Flamencos i dha dramës së Carmen një mprehtësi ndjesore, duke i bërë emocionet jo vetëm të dukshme, por të prekshme, sikur ajri në arenë të ishte ngarkuar me pasionin e personazheve.
Joel Luque Muñoz, këngëtari kryesor i mbrëmjes, mbajti audiencën të lidhur përmes dhimbjes dhe misterit të dashurisë me zërin e tij të thellë. Së bashku, balerinët dhe këngëtarët ngritën historinë e përjetshme të Carmen në një nivel të ri, duke ndërthurur artet klasike spanjolle me strukturën operistike dhe duke e ngritur çdo moment të dashurisë, xhelozisë dhe dëshirës.
Një Joshëse në të Kuqe
Carmen Flamenco, në fustanin e saj karakteristik të kuq, ishte një vizion i elegancës dhe feminitetit të fortë. Çdo hap i saj ishte një valle mes dashurisë dhe sfidës, me lëvizjet e saj që rridhnin në mënyrë të përkryer, duke kapur emocionet e thella të dëshirës, dhimbjes dhe cenueshmërisë. Ajo ishte, në çdo kuptim, mishërimi i pasionit.
Performanca nuk tregoi vetëm rrëzimin tragjik të Carmen-it — ajo bëri që audienca të jetonte përmes udhëtimit të saj intensiv, sikur çdo anëtar të kishte ndarë për një çast të shkurtër pasionin, zhgënjimin dhe fatin e saj.
Një Natë Magjike
Kur ra perdja e fundit, magjia ende qëndronte në ajër. Ekipi i Arpolis, që organizoi ngjarjen, krijoi një atmosferë të ngrohtë dhe mikpritëse, duke udhëzuar mysafirët me buzëqeshje dhe duke ofruar gjithçka që ata kishin nevojë për një përvojë të paharrueshme. Pas performancës, një mramje festive ofroi mundësinë për artistët, aktivistët shum nga mbarë bota, ambassador, si dhe ministrin e cultures, të krijonin rrjete, të ndanin mendime dhe të shprehnin mahnitjen për atë që kishin parë.
Nata ishte jo vetëm një triumf për interpretuesit, por edhe për vetë Festivalin FemArt. Festivali tregoi sërish përkushtimin e tij për të çuar përpara kufijtë e shprehjes artistike në Kosovë, duke dhënë një hapje të fuqishme dhe pasionante që do të mbahet mend për vite me radhë.
